Saplantılı Başrolün Ablası Bu hayatta ağzımda altın kaşıkla doğdum. Geleceğimin parlak olacağını düşündüm. Nitekim, reenkarne olduğum yerin arkadaşımın yazdığı, üretimi durdurulan bir R-19 trajik BL romanı olduğunun farkında değildim. Ve hepsinden öte, romanın sonunda, hasta Frey’i tutsak eden, korkunç, vahşice öldüren, çılgın, takıntılı yandere erkek başrol karakteri Lisandro’nun ablası oldum. Bunu hatırlamasaydım, mutlu bir şekilde farkında olmadan günbatımına atlardım… *** “Noona” Elimde bavulumla irkildim ve arkama baktım. Gizemli güzellikteki Frey dudaklarında bir gülümsemeyle bana doğru geldi. Kısa sürede, uzun vücuduyla önümde yükseldi. “Nereye gidiyorsun?” “Hımm.” “Neresi?” Sorma. Bunu kesin bir dille söylemek isterdim ama onun yerine sadece bir gülümseme takındım. Bana bakmaya devam eden Frey bavulumu almaya çalıştı. Şaşırdım, sıkıca tuttum. Karşılığında canlandırıcı, net bir kahkaha duydum. “Senin için tutmama izin ver.” “Hayır, ben iyiyim.” “Neden? Ah, anladım. Kaçmaya çalışıyorsun. Yoluna mı çıkıyorum?” Bavulu tutan elim irkildi. Bana ürkütücü bir gülümsemeyle bakarken, baktıkça fazlasıyla tehlikeli görünüyordu. Altın irislerinin arkasında parıldayan buz vardı. “Bilmeyeceğimi sandın” Büyük eli benimkinin etrafını sardı ve bavulun sapını sıkıca tuttu. “Benden ve o piçten uzaklaşmak için kaçmaya çalışıyorsun.” Sert sözleri, soğuk ifadesiyle uyuşmuyordu. “Büyük sıkıntı olacak Yuni. Eğer benim gözümden kaybolursan.” Kibar ve çelimsiz, hasta tutsak, birdenbire saplantılı bir yandere haline geldi.
